ชื่อพื้นเมือง
กระโดน กระโดนบก กระโดนโคก(อุดรธานี,อีสาน) กะนอล(ขเมร) ขุย(กระเหรี่ยง-กาญจนบุรี) ผักปุย(เหนือ) ปุยกระโดน(ใต้) ปุยขาว ผักฮาด(เหนือ) หูกวาง(จันทบุรี)
ลักษณะทั่วไป
ไม้ต้นขนาดกลาง สูง 6-10 เมตร ผลัดใบ เรือนยอดเป็นพุ่มกลมแน่นทึบ โดยมากลำต้นมักเตี้ย กิ่งก้านสาขามาก เปลือกหนาแตกล่อนเป็นแผ่นๆ ปกติเปลือกสีเทา มีใบเดี่ยวออกเรียงเวียนกันตามปลายกิ่ง รูปไข่กว้าง 15 เซนติเมตร ยาว 30 เซนติเมตร ปลายใบมน แผ่นใบบางและเหนียว ขอบใบหยักเล็กน้อย เส้นแขนงใบข้างละ 9-15 เส้น ก้านใบยาว 0.3-2.5 เซนติเมตร ใบแก่ก่อนร่วงมีสีแสด
ดอก
มีกลิ่นหอมอ่อนๆ ออกเดี่ยวๆ หรือเป็นกระจุกๆละ 2-3 ดอก กลีบเลี้ยง 4 กลีบ กลีบดอก 4 กลีบ สีขาวหลุดร่วงง่าย เกสรเพศผู้จำนวนมาก สีแดงปลายขาว เรียงเป็นชั้นๆ โคนเชื่อมติดกัน มีดอกพร้อมใบอ่อน ดอกบานเต็มที่กว้าง 6-8 เซนติเมตร
ผล
ผลสดเเบบมีเนื้อหลายเมล็ด ทรงกลม อวบน้ำ ขนาด 5-7 เซนติเมตร เมล็ดจำนวนมาก มีเยื่อหุ้ม
ใบอ่อน
ใบอ่อนใช้เป็นผักจิ้มน้ำพริก รับประทาน กับลาบก้อย และผักประกอบเมี่ยงมดแดง
เนื้อไม้
เนื้อไม้มีประโยชน์หลายอย่าง เช่นใช้ในการสร้างบ้านเรือน และทำเครื่องเรือน ทำเรือและพาย ทำครกสาก ทำเกวียนและเพลาได้ เป็นไม้เนื้อแข็งใช้ทำเป็นหมอนรองรถไฟได้ดี